Halve verhalen?

Ik vond mijn Wacom tekentablet terug in de kast. Een tijd geleden was ik tegen de Wacomlinux site aangelopen. Die had de software.

Aan de gang dus. Via Google vond ik meer verhalen hoe het precies moest. Erg gedetailleerd ook. Dat moest wel lukken, dacht ik.

Om een lang verhaal kort te maken: het lukte ook. Maar niet vanzelf. Dat gedetailleerde verhaal was net niet af. Ik had dat zelf wel afgemaakt als ik het geschreven had.

Die "net-niet-helemaal-af" verhalen ben ik wel vaker tegengekomen in Linuxland. Is dat nou slordigheid? Is dat nou een soort ego-gebeuren: "ik weet het en jij niet!"? Of is het een bewuste keuze om je wel op gang te brengen, maar niet bij de hand te nemen? Dan zou je immers een soort invalide gebruikers gaan kweken ... .

Ik weet het niet. Maar die laatste optie doet me denken dat dit gebeuren zo verkeerd nog niet is. Ik hou er niet van aan het handje te lopen.

Een verhaal over de installatie van mijn hand vind je hier op het NL Computer Forum van CompuServe.

Een succes

Zoals ik in het vorige bericht al schreef heb ik voor mijn werkgever posters gemaakt met Scribus. Dat was een groot succes. Niet zozeer omdat ik wat snap van DTP. Dat is maar heel betrekkelijk. Ik heb wel de combinatie. Ik kan aardig met Scribus overweg en ik weet veel van ons vakgebied.

Het begon ermee dat we een nieuwere versie zochten van een al bestaand overzicht van een grote fabrikant. Die was 10 jaar oud. Maar er kwam niks. Toen bedacht ik dat ik dat zelf ook wel kon maken in Scribus.

Dat viel in goede aarde. Zo kwam de bal aan het rollen. Gaandeweg werd het een serie voor alle soorten voertuigen. Er kwamen merkonafhankelijke afbeeldingen. En er kwam ook nog een muismat.

Scribus komt uit de Open Source wereld. Ik hoefde het niet aan te schaffen. Die drempel was er niet. Anders was het niet gelukt. Scribus werkt alweer een tijd ook onder Windows. Dat was ook een voordeel. Ik heb Ubuntu wel aan het draaien op een USB harde schijf, maar toch.

Een succes dus, dankzij Scribus en Linux!