Was dat nou de verkeerde keuze?

Kan een computer wel zonder een beheerder?

De computersystemen voor de gewone gebruiker van Microsoft kenden nooit een vaste rol voor een beheerder. De gebruiker is helemaal de baas. Als gevolg is daardoor het draaiende systeem kwetsbaar.
Je kan het vergelijken met een één sleutel systeem voor je huis. Je doet de boel van slot en alles staat open. De voorraadkast, de brandkast, de garage en zelfs je auto.
Bij Windows XP kan je een gebruiker al wel beperkte rechten geven, maar dat loopt niet goed bij installaties en updates. Windows Vista draait de boel om. Gebruikers hebben in Vista alleen beperkte rechten. Als er wat moet worden geïnstalleerd dan moet eerst toestemming worden gegeven, mét ingeven van het beheerderswachtwoord.
Jammer genoeg is de manier, waarop Windows Vista met dat toestemming geven omgaat, niet erg soepel of prettig te noemen.
Mijn Slackware Linux installatie, waarmee ik veel liever werk dan Vista, is bedoeld voor grote systemen. Het kent een echte beheerder en echte gebruikers. Als gevolg krijg je als gebruiker soms niet eens een reactie als je iets probeert wat alleen de beheerder mag. Ben je eenmaal als beheerder ingelogd, dan is de zaak geregeld en mag je je gang gaan. Je hoeft niet keer op keer toestemming te geven.
Het populaire Ubuntu Linux systeem heeft iets soortgelijks als Windows Vista. Moet er iets met beheerdersrechten, dan moet dat met het sudo commando en het ingeven van het gebruikerswachtwoord. Ook dat maakt het hele gebeuren er niet eenvoudiger op.
Is het nou zo langzamerhand niet tijd deze pogingen om het voor de gewone gebruiker gemakkelijk te maken te schrappen? Volgens mij werkt het alleen maar tégen … .

Massaal hernoemen van 19 GB bestanden

Een kennis van me had 19 GB aan (heel veel) bestanden, waarvan de bestandsnamen begonnen met een vast aantal cijfers en een streepje. Daarna begon pas de echte bestandsnaam.

Dat was niet erg handig en op zijn vraag hoe dat nou te klaren dacht ik aan het al eens eerder hier genoemde programmaatje Massaal Hernoemen in mijn Linux systeem. En warempel, die kon ook wissen. Bovendien liet het netjes zien wat het resultaat zou gaan worden. Dubbele bestandsnamen worden perfect aangegeven.

Die 19 GB heb ik veiligheidshalve maar in een paar stapjes gedaan, maar volgens mij had dat niet gehoeven.

En zo kon die 19 GB weer terug naar mijn kennis. Dat was nog de moeilijkste klus, want hij had nog USB 1 poorten en dan kost dat veel tijd. Die zijn een stuk langzamer dan de nieuwere USB 2.0 poorten.